In onze praktijk zien we regelmatig kop-staartbotsingen voorbij komen. In de meeste gevallen heeft de achterop aanrijder een verkeersfout gemaakt en voeren partijen daarover geen discussie. Maar niet iedere achterop aanrijding leidt automatisch tot aansprakelijkheid van de achterop aanrijder. Als hierover discussie ontstaat is het van belang dat eerst duidelijkheid wordt geschept over de toedracht. Zo volgt ook uit een recente uitspraak van de Rechtbank Gelderland.

Artikel 19 van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990

Artikel 19 RVV 1990 luidt:

“De bestuurder moet in staat zijn zijn voertuig tot stilstand te brengen binnen de afstand waarover hij de weg kan overzien en waarover deze vrij is.”

Als de voorste partij een beroep doet op de onrechtmatigheid van de achterop aanrijder onder verwijzing naar artikel 19 RVV, dient de voorste partij op grond van artikel 150 Rv te stellen, en bij betwisting te bewijzen, dat de achterop aanrijder niet in staat is geweest zijn voertuig tot stilstand te brengen binnen de afstand waarover hij de weg kon overzien en waarover deze vrij was.

Simpel toch? Als iemand achterop het voertuig van zijn voorganger is gereden, heeft hij toch onvoldoende afstand bewaard ten opzichte van zijn voorganger en moet dat toch leiden tot aansprakelijkheid? In veel gevallen – denk aan achterop aanrijdingen waarbij de voorste partij stilstond – klopt dat inderdaad. Het wordt echter wat lastiger als de toedracht door de achterop aanrijder gemotiveerd wordt betwist. Dat gebeurde in de zaak die bij de Rechtbank Gelderland aanhangig is gemaakt.

Rechtbank Gelderland

In de kwestie die bij de Rechtbank Gelderland aanhangig werd gemaakt vond bij het knooppunt Deil op de A15 een achterop aanrijding plaats. Ter plaatse kan het verkeer op de A2 zich voegen bij het verkeer op de A15 richting Nijmegen. De A15 heeft daar in beide richtingen 2 rijstroken. Voor het invoegende verkeer is één gescheiden rijbaan beschikbaar die overgaat in een invoegstrook.

Op 27 november 2017 om 9.00 uur in de ochtend is X in haar auto ingevoegd op de rechterrijstrook van de A15. Vervolgens is zij op de linkerrijstrook gaan rijden. Daar is zij van achteren aangereden door Y, die op de linkerrijstrook kwam aanrijden met ongeveer 130 km/uur, zo stelt zij. Bij het ongeval is de auto van X aan de achterzijde beschadigd geraakt en de auto van Y aan de voorzijde.

X heeft Y na het ongeval aansprakelijk gesteld voor de achterop aanrijding. Partijen krijgen echter een discussie over de toedracht.

Volgens X heeft zij Y in haar zijspiegel in de verte zien rijden toen zij met iets meer dan 100 km/u op de linker rijbaan was ingevoegd en reed zij al enige minuten op deze linkerbaan toen zij aan de achterzijde werd aangereden. Y heeft dat betwist en heeft gesteld dat hij op de linkerbaan reed om het invoegend verkeer de ruimte te geven, dat X na het invoegen op de A15 direct met 70 à 80 km/u naar de linker rijbaan is doorgeschoven om een vrachtwagen in te halen en dat X daarbij zo kort voor de auto van Y terecht is gekomen dat, ondanks maximaal remmen, een achterop aanrijding onvermijdelijk was, nu uitwijken onmogelijk was omdat rechts van Y een vrachtwagen reed en aan de linkzijde een vangrail zat.

Volgens X is Y aansprakelijk voor de schade die zij lijdt als gevolg van de achterop aanrijding, omdat Y in strijd heeft gehandeld met artikel 19 RVV. Y zou volgens X ook te hard hebben gereden. De rechtbank oordeelt echter dat uit de bewijsmiddelen die door X in het geding zijn gebracht (een door X ingevuld schadeformulier, foto’s van het schadebeeld en een rapport over het schadebeeld) niet afgeleid kan worden dat Y voldoende gelegenheid had om te remmen en/of te hard zou hebben gereden. Y heeft gemotiveerd gesteld dat de vrije linker rijbaan opeens werd versperd door X en Y aldus niet de mogelijkheid had om zijn auto tijdig af te remmen. De rechtbank komt zodoende tot het oordeel dat bewijslevering noodzakelijk is ten aanzien van de door X gestelde toedracht.

De vraag is natuurlijk of X dat bewijs nog kan leveren. Vermoedelijk niet, omdat X in dat geval het bewijs logischerwijs al in het geding zou hebben gebracht. Dat zou betekenen dat X haar schade niet op Y kan verhalen.

Conclusie

Niet iedere achterop aanrijding leidt dus automatisch tot aansprakelijkheid aan de zijde van de achterop aanrijder. Het is belangrijk om in een zo vroeg mogelijk stadium bewijs te verzamelen op grond waarvan de stelling onderbouwd kan worden dat de achterop aanrijder niet in staat is geweest zijn voertuig tot stilstand te brengen binnen de afstand waarover hij de weg kon overzien en waarover deze vrij was. Wij kunnen u hier uiteraard mee helpen.

Contact

Heeft u hulp nodig, omdat u slachtoffer bent geworden van een achterop aanrijding? Neemt u dan vooral contact met ons op. Dat kan via het telefoonnummer boven in beeld of via info@jba.nl.